ثانیه های توهم انگیز، خنده ای کودکی در بی کران ها، انتظار قلبی در جاده ای با بغض باران،و شمعی در حال سوختن.

تهی شده ام نه تنها شده ام،رها شده ام نه اسیر رهایی شده ام،بی خیال شده ام نه بی رویا شده ام.

حرف های بی سرانجام و تکراری ، موضوع همیشگی بی وفایی، خاطره ی به یاد ماندنی جدایی.ومن در مرکز این همه واژه باز نگاهم به سوی آسمان است ، دور خود می گردم تا شاید کسی از آن سیمرغ دل من آن زاغ خوش بیان خبری داشته باشد لحظه های دردمندی است .

 به تو فکر می کنم آیا من مقصرم یا تو؟ شاید هر دو شاید هم سادگی مقصر است.

                                                                        !!هیس!!